Strona WWW Virn

Oto co o książce m.in. napisał Dawid Wiktorowski w "Zaginionym Almanachu":

""Pogranicze zbrodni" to tekst zaskakująco dobry - szczególnie w czasach, kiedy w Polsce więcej jest osób piszących niż czytających. Sprawne "włożenie" kryminału w realia fantasy to rzecz miła oku. A zabieg ten idealnie współgra z żywym, dynamicznym tłem oraz bardzo dobrą warstwą językową - wszystko dzięki temu, iż autor nie boi się eksperymentować z formą i nie pisze według sztywnych, podręcznikowych zaleceń."

Całą recenzję można przeczytać w "Zaginionym Almanachu"




==== Tymczasem oto VIRN i jego świat ====

Postać Virna stworzona została tak, by stanowić intrygującą zagadkę. Virn (zwany również kruczowłosym, bądź czarnowłosym) jest osobowością unikalną, posiadającą przymioty charakteru, umysłu, ducha i ciała skrojone w sposób wyważony, z równą dbałością o całość postaci, jak i szczegóły.

Virn nie jest typowym bohaterem, czy też antybohaterem.

„- (…) I nie masz racji, bo owszem są bohaterowie, epizodycznie: pompatyczni, ogólnie: podniośle zidiociali. Obok nich w modzie są antybohaterowie, epizodycznie: perfidni, ogólnie przygłupio przewrotni. Kwestia, że ja się do arywistów nie zaliczam.

Do których szczególnie, tego Virn sobie ujawnić nie zechciał, bo i po co psuć zabawę z życia?”
(cytat – jak i większość pozostałych - pochodzi z powieści „Virn: Pogranicze zbrodni”)


Posiada ułomności, których jak każdy człowiek chciałby się pozbyć. Jednocześnie posiada umiejętności, które docenia. Jedną z nich jest dystans w spojrzeniu na otaczającą go rzeczywistość.

„ „Waga, równoważnia, a może konik do bujania? Tylko z kim pigularz się na kiwaczce bujał? Z klientami, a może z własną fantazją?” ― czarnowłosy pojęcia nie miał i bynajmniej mieć nie chciał.”
(cytat – „Virn: Pogranicze zbrodni”)

Jeśli wpada w kłopoty to nie jest to jednoznaczne z jego lekkomyślnością. W wielu przypadkach pozwala tak myśleć innym, podczas, gdy w rzeczywistości realizuje własne plany.

„Kruczowłosy patrzył zimno na wzbity w powietrze tuman. Dociekł już o co szło: kto opanuje ów bezmiar mocy, zawładnie miastem.

I ludźmi – dokończył.

Pokusa - stała się wielka, intencje - przestały się liczyć, żądza - tą już znał.

Wiedział, kogo spotka u celu. Nie odgadł jedynie, z kim stanie w szranki.”
(cytat – „Virn: Pogranicze zbrodni”)

A może, chodzi mu coś innego? Czy tak bardzo niewiarygodnym powodem jest afekt?

„- I dla kobiety chcesz poświęcić podróż tak daleko? Masz jedynie świadectwo dogorywającego draba, który prawdopodobnie powiedział ci byle co, żeby ratować skórę. Hm… Wiesz… To nie trzyma się kupy – grol przemówił chropawym głosem.”

(cytat - „Ścieżki życia”)

W charakterze, sposobie działania Virna można odnaleźć wiele elementów zaskakujących, niespotykanych w innych dziełach. Virn czerpie wiedzę z życia, kojarzy fakty, wykorzystuje niejednoznaczności; używa umysłu równie sprawnie jak miecza...

„- Nie udawaj aidrona, Rimgolt – odparł sucho czarnowłosy. – Ów lek… Ja podejrzewam, ty podejrzewasz, on podejrzewa – wskazał na Jekowycza. - Mam odmieniać dalej? Może od razu dokończę: Oni o wszystkim wiedzą.”
(cytat - „Virn: Pogranicze zbrodni”)

Nie jest obojętny na kobiece piękno.

„- Hej, ty potwornico jedna z amarantowymi piórami…! - zakrzyknął dziarsko. - To ja twój brzydal! Chodź zara do tatusia smarkulo, no chodź rozpustnico!

Jakby nie swój głos usłyszał: nadspodziewanie silny, zaś na pewno bałamutny. Może jednak zbyt długo pościł? A może uszy same się zwinęły, by wstydu oszczędzić?

W jednym momencie poczuł wokół pustkę (...)”
(cytat - „Virn: Pogranicze zbrodni”)

Potrafi doskonale zarządzać ryzykiem. Wszystko niemal na zimno i bez emocji.

„- Runy teleportu… Czy ty, Jekowycz, zamierzasz nas wysłać do diabła? Jak rzecz szła? Czekaj już sobie przypominam, co byś rzekł na moim miejscu: Na dziesięć teleportów dziewięć kończy się całopaleniem uczestników wesołej zabawy, zanim zdążą się gdziekolwiek posłać. Z dziesięciu teleportów udanych, dziewięć wysyła prosto do nadmienionego wcześniej diabła, a z kolejnych dziesięciu, dziewięć postarza pozostałych przy życiu partycypantów o dobrych kilkanaście lat życia. Tak...

Czarnowłosy popatrzył sobie na przedwcześnie posiwiałe włosy Jekowycza, przerwał na chwilę, choć jeszcze nie skończył…”

(cytat - „Virn: Pogranicze zbrodni”)

Sprawy codzienne nie są również dla niego obce.

„– Zaiste, z bardzo niecodzienną sprawą przychodzicie – powiedział [handlarz].

– Gdyby była codzienna, pewnie udałbym się do kramu spożywczego – czarnowłosy odburknął w odpowiedzi.”

(cytat - „Virn: Pogranicze zbrodni”)

Był to krótki opis Virna. Więcej o świecie Virna, występujących z nim bohaterach oraz pozostałej twórczości związanej z Virnem, jak również innej prozy należącej do gatunku fantastyki można znaleźć na dalszych stronach serwisu.